Φθινοπώριασε;

Καλά ναι είμαι απαράδεκτη, αλλά πείτε μου ποιος έχει το μυαλό του στη θέση του το καλοκαίρι να γράφει σε μπλογκ;
Πολλοί οι πειρασμοί και ενέκυψα σχεδόν σε όλους...

Πρώτη και καλύτερη η μικρή μου Celine (όχι από την Dion, έλεος!) που μεγαλώνει και γίνεται όλο και πιο αξιαγάπητη στα μάτια μου. Περιττό να πω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος να μην τον έχει κερδίσει. Ως και μια κοπέλα που φοβάται τα σκυλιά!!! Κάναμε και τα μπάνια μας χωρίς κανένα πρόβλημα, λιαστήκαμε κιόλας.
Αλλά να μην ξεχνιέμαι μιας και εδώ ειναι "Ghelly's garden" και όχι "Ghelly's zoo".
Φέτος το καλοκαίρι ήταν τόσο αλλοπρόσαλλες οι θερμοκρασίες με μπόλικους καύσωνες που μόνο οι ορχιδέες το χάρηκαν, αλλά και αυτές με το ζόρι θα έλεγα.

Αρχικά κατάφερα από ένα περσινό μόσχευμα-ψευδοβολβό που μου είχε δώσει ένας φίλος (θενκιου Ορέστη) να γεμίζω με ρίζες το γλαστράκι του και να πιάσει για τα καλά. Voila, denrobium aggregatum. Το εγκατέλειψα στην τύχη του εντελώς αφού είχα βαρεθεί να το βλέπω σαν βαλσαμωμένο. Μέσα σε σφάγνο απλά νοτισμένο... ε το εβαλα σε ενα ταπεράκι με μπόλικο νερό, μούλιασε για τα καλά το υπόστρωμα και φούσκωσε ο ψευδοβολβός με όοοοοολα τα ορατά αποτελέσματα!
Εν συνεχεία είδα ανθισμένες και τις υπόλοιπες... κοινές ορχιδέες μου και αναθάρρησα για την άνοιξη που δεν μου έδειξε σχεδόν τίποτα!

Ένα υβρίδιο oncidium με το όνομα sherry baby και με υπέροχο άρωμα σοκολάτας... αυτό πραγματικά δεν είναι να το έχεις ανθισμένο αν δεν έχεις στο ψυγείο λάκτα τουλάχιστον (μην πω ολόκληρη τούρτα και με πείτε κοιλιόδουλη). Xμ, τελικά και τα υβρίδια έχουν τη χάρη τους ε;

Ακολούθησαν και οι phals αλλά λίγο πολύ τα χρώματα τους τα ήξερα και δεν εντυπωσιάστηκα (ναι, το ξέρω ότι είμαι αχάριστη) και δεν τις φωτογράφησα καν μία μία. Αρκεί μια φωτογραφία την εποχή που άνοιγαν τα μπουμπούκια τους.


Από προχτές όμως, είμαι χαρούμενη ιδιαιτέρως γιατί δύο από τα πέντε paphiopedila μου, ετοίμασαν μπουμπούκια... Και ειδικά το ένα το θεωρούσα και μικρό τρομάρα μου... αυτό όμως είχε αντίθετη άποψη....! Έτσι τώρα περιμένω να ανθίσει ένα paphiopedilum henryanum και ενα concolor!!!

paphiopedilum henryanum blooming

paphiopedilum concolor blooming

Καλά όμως όλα αυτά, αλλά επειδή η ανθρώπινη κακία και εμπάθεια προς το περιβάλλον είναι ανεξάντλητη, επί δύο μέρες καιγόταν το βουνό μπροστά από το σπίτι μου, εν μέσω θυελλωδών ανέμων γιατί προφανώς κάποιοι αποφάσισαν ότι πρέπει να κινδυνεύσουν άνθρωποι και περιουσίες... Μπράβο!

Μα πού έχω το μυαλό μου;

Ναι το ξέρω, είμαι απαράδεκτη. Γράφω μετά από δύο μήνες, αλλά έχω πολύ καλή δικαιολογία: ήρθε νέο μέλος στην οικογένεια. Ένα μικρό κουτάβι yorkshire terrier (μη με ρωτήσετε καν αν ειναι mini/medium/large ή αν βγαίνουν και σε άλλα χρώματα... σκυλί είναι, δεν είναι μπλούζα), η Celine μου, που αυτή τη στιγμή κοιμάται δίπλα μου και αγχώνομαι μην την ξυπνήσει το πληκτρολόγιο.
Ωστόσο, όοοοολο αυτό το διάστημα, τα λουλούδια μου δεν σταμάτησαν να ανθίζουν, μάλλον για να κερδίσουν λίγο την προσοχή μου. Έτσι είδα ανώνυμες τριανταφυλλιές ανθισμένες με υπέροχα άνθη:

 

Iris germanica

Τις πολυαγαπημένες μου ίριδες που τις περίμενα 4 χρόνια να ανθίσουν από τη στιγμή που αγόρασα τους βολβούς (iris germanica): 

Clematis President

Αλλά και μια πανέμορφη clematis president που για τρίτη χρονιά πλέον μου χαρίζει τα άνθη της, αναρριχώμενη σε ένα φοινικοειδές ηλικίας περίπου 28 ετών.





  Θα ήταν αδικία να μην αναφέρω ένα άλλο αγαπημένο γένος φυτών, τα  liliaceae. Ποιος δεν ξέρει τις απίστευτες ποικιλίες lilium ή τις εντυπωσιακές alstromerias; Αναμένω βέβαια τις περισσότερες ανθοφορίες μιας και προς το παρόν μόνο ένα από κάθε οικογένεια με έχει τιμήσει.

Lilium

 

 

 

alstromeria

 

 

 

 

syringa vulgaris

 

Oι πασχαλιές που ανθίσαν το Πάσχα μας δώρισαν το υπέροχο άρωμα τους (syringa vulgaris):









Και συνεχίζω με μερικά ξέμπαρκα:

Hibiscus

Πετούνια

 

mimulus με φόντο ceneraria

Aλλά για το φινάλε κράτησα 3 αγαπημένα λευκά!

Πρώτα, ένα jasminum multipartitum, της οικογένειας των γασμινοειδών, με το χαρακτηριστικό άρωμα, αλλά σε θαμνώδη μορφή με μικρότερο εύρος αναρρίχησης, δώρο ενός φίλου από Αθήνα. Από τα ομορφότερα φυτά μου, δεν ζητά τίποτα περισσότερο από νεράκι και ήλιο (το δηλώνω ότι δεν είμαι καθόλου καλή στη φωτογράφηση):

Jasminum multipartitum

 
















Και δύο ορχιδέες, μια phalaenopsis και ένα dendrobium nobile αρωματικό:

Phalaenopsis hybrid

Den. Nobile

Tillandsia aeranthos

YΓ: Kαι επειδή κανείς δεν θέλει να είναι άδικος, παραλίγο να ξεχάσω την tillandsia aeranthos που άνθισε πάνω σε ένα κλαδί που την έχω δεμένη: είναι αεριόφυτο, που σημαίνει ότι δεν κάνει ρίζες παρά μόνο για να στερεωθεί κάπου, ενώ νερό και θρεπτικές ουσίες λαμβάνει μέσω των φύλλων της από την ατμόσφαιρα. Θέλει ημισκιά γιατί ο απευθείας ήλιος μπορεί να την κάψει και καθημερινό πότισμα από την άνοιξη ως και το φθινόπωρο, ενώ το χειμώνα περίπου 2-3 φορές τη βδομάδα ανάλογα με την περιοχή και τον κίνδυνο παγετού. Voila!!!

 

Ακόμα χειμώνας...

Mετά από ένα μήνα από την τελευταία δημοσίευση, θα περίμενε κανείς να έχει περάσει ο χειμώνας. Όχι φέτος όμως... φέτος θα παγώσουμε για τα καλά όπως φαίνεται και δεν βλέπω άμεσα να ζεσταίνεται το κοκκαλάκι μας! Ούτε μαρτιάτικες βόλτες, ούτε ήλιος! Μόνο αέρας και βροχές! Και όταν λέμε αέρας, μιλάμε για πάνω από 7 μποφόρ, να βλέπεις γάτες να πετάνε! Μαζί με αυτές και οι γλάστρες μου...
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ κουράστηκα να μαζεύω γλάστρες, φυτά και χώματα και να τα συναρμολογώ ξανά, λες και παίζω με παζλ!
Ωστόσο, κάποιοι σε πείσμα του καιρού, φέρνουν άνοιξη και αρώματα. Κυρίαρχος του επαναστατικού κινήματος ο υάκινθος ή κατά το γνωστότερον ζουμπούλι... Με το υπέροχο χρώμα αλλά και άρωμα του, με ανταμοίβει κάθε φορά που βγαίνω στη βεράντα! Δεν θα μπορούσε όμως να πάει πίσω η fuschia lyes unique. Αποδείχθηκε αρκετά σκληροπυρηνική απέναντι στο ελληνικό καλοκαίρι και δεν λύγισε! Τώρα λοιπόν είναι στα καλύτερα της, δεν την χάλασε το μειωμένο πότισμα, ούτε και οι θερμοκρασίες υπό το μηδέν. Με λίγες ώρες ηλιοφάνειας στον μονίμως σχεδόν συννεφιασμένο ουρανό ήταν παραπάνω από ευχαριστημένη και τώρα ποια γεμάτη άνθη στα κλαδάκια της!
Τι θα λέγατε όμως και για το υπέροχο κυκλάμινο? Το βρίσκουμε στα πιο υγρά και σκοτεινά μέρη του δάσους, να χρωματίζει με την ομορφιά του τα βράχια και τις ρίζες δέντρων. Δεν ζητά ποτέ τίποτα και στην ελληνική γη μπορούμε να βρούμε πολλούς χρωματικούς συνδυασμούς. Μόνο μην τους βγάζετε από το χώμα... κρίμα δεν είναι να το "ξεσπιτώσετε" για να πάει σε γλάστρα ή σε κήπο που δύσκολα θα προσαρμοστεί και κατά πάσα πιθανότητα θα πεθάνει; Ειδικά όταν μπορούμε να βρούμε τόσα όμορφα κυκλάμινα σε φυτώρια και ανθοπωλεία κάθε φθινόπωρο και χειμώνα!

Και για να μην είμαι άδικη μιας και φέτος είναι ήδη σε δεύτερο γύρο ανθοφορίας, η καμέλια μου! Μια πανέμορφη κόκκινη διπλή καμέλια που απολαμβάνει το κρύο, τον ελάχιστο ήλιο ως τις 10 το πρωί  και το μόνιμα υγρό της χώμα! Μια ιδέα λοιπόν από ένα μπουμπούκι της που ανοίγει δειλά δειλά.

Guzmania vs Vriesea

Καθώς ο χειμώνας επιμένει σε όλη την Ευρώπη με αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, είπα να «το ρίξω λίγο έξω» και αγόρασα δύο ακόμα φυτά. Μια guzmania και μια vriesea. Και τα δύο είναι επίφυτα της οικογένειας των Bromeliaceae, πράγμα που σημαίνει ότι το κλασικό χώμα θα τα σκότωνε καθώς στη φύση συναντώνται να αγκριστρώνουν με τις ρίζες τους κλαδιά και κορμούς. Οπότε και αυτά όπως και οι ορχιδέες, θέλουν ειδικό μείγμα στις ρίζες που να αποτελείται από τύρφη και φλοιό πεύκου. Σε ύψος φτάνουν συνήθως τα 20-30 εκατοστά και με γρήγορους μάλιστα ρυθμούς.

Η guzmania είναι συνηθέστερο να βρεθεί σε πορτοκαλί-κόκκινο χρώμα ανθοφόρου με κίτρινα άνθη γι’αυτό και εγώ μόλις βρήκα αυτή με το ροζ ανθοφόρο (ναι δεν είναι το άνθος της αυτό) την αγόρασα κατευθείαν. Είναι που μου αρέσει ο συνδυασμός πράσινου – ροζ!

guzmania sp.

Σαν φυτό πέρα από το συγκεκριμένο υπόστρωμα, θέλει να βρίσκεται σε ημισκιά, δηλαδή να μην την χτυπάει απευθείας ο ήλιος και την καίει αλλά να είναι σε αρκετά φωτεινό σημείο. Επίσης θέλει να υπάρχει καλή κυκλοφορία αέρα και να ποτίζεται με μέτρο για να μην σαπίσει. Επειδή όπως αναφέρθηκε είναι επίφυτο, στη φύση λαμβάνει τις απαραίτητες θρεπτικές για την ανάπτυξη της ουσίες και από τις ρίζες της και από τα φύλλα της, οπότε όταν ποτίζεται καλό είναι να ρίχνουμε το νερό μέσα στον ρόδακα των φύλλων. Αν όμως κάνει κρύο και παγετό όπως αυτές τις μέρες καλό είναι να είναι ελαφρά χλιαρό το νερό για να μην το παγώσουμε το φυτό. Εννοείται βέβαια πως σε τέτοιες θερμοκρασίες και συγκεκριμένα κάτω από 7^ο βαθμούς Κελσίου δεν την αφήνουμε έξω γιατί είναι βέβαιο ότι θα καεί από το κρύο. Σαν λίπασμα μπορούμε να της δίνουμε ανά 15 ημέρες το ίδιο που χρησιμοποιούμε για τις ορχιδέες, προσωπικά έχω της Miller.

vriesea sp.

Από την άλλη η vriesea είναι πιο ιδιαίτερη στους κόκκινο – κίτρινους χρωματισμούς μιας και τα ανθοφόρα της μοιάζουν να «φλέγονται» με μικρά κάπως αδιάφορα αισθητικά ανθάκια να ξεπροβάλλουν από το πλάι. Και αυτή έχει τις ίδιες ανάγκες με την guzmania και δεν θέλει απευθείας έκθεση στον ήλιο. Επιπλέον ποτίζεται με τον ίδιο τρόπο και δεν θέλει σε καμιά περίπτωση τις παγερές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών. Οπότε μια θέση κοντά σε ανατολική μπαλκονόπορτα πίσω από κουρτίνα θα της άρεσε ιδιαιτέρως.

Και στα δύο είδη,  η ανθοφορία τους είναι επαναλαμβανόμενη κυρίως προς τα τέλη του χειμώνα αρκεί να έχουν τις κατάλληλες συνθήκες φροντίδας και ένα λίπασμα που να το ευνοεί. Αν θέλουμε να τα πολλαπλασιάσουμε, τότε περιμένουμε μετά την ανθοφορία και αφού ξεραθεί το ανθοφόρο τους και το κόψουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη βάση. Σε εκείνη τη φάση το φυτό πετά πλαϊνά παράφυτα, τα οποία με διαίρεση μπορούμε να αποσπάσουμε. Σπανιότερα δε πολλαπλασιάζονται και με σπόρους.

Απόφαση Χάγης για γερμανικές αποζημιώσεις - Το δίκαιο του Ισχυρού

Αυτή τη φορά θα ξεφύγω λίγο από το βασικό θέμα του blog μου, μιας και σήμερα ντρέπομαι για την κατάντια μας. Και εξηγούμαι, γιατί θα μου πείτε και δικαιολογημένα «μόνο σήμερα;»

Πριν λίγο βγήκε από το Διεθνές  Δικαστήριο της Χάγης η απόφαση για τις  γερμανικές αποζημιώσεις στους κατοίκους του Διστόμου που σφαγιάστηκαν δολοφονήθηκαν από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σκεπτικό της κατάπτυστης και ντροπιαστικής και για τους ίδιους τους γερμανόφιλους δικαστές απόφασης βασίστηκε στο γεγονός ότι η Ιταλία δεν σεβάστηκε το δικαίωμα ετεροδικίας της Γερμανίας, όταν μετά από άμεσα εκτελεστή απόφαση των Διστομιτών και αφού η Γερμανία δεν κατέβαλε τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις, προχώρησαν οι κάτοικοι σε αναγκαστική εκτέλεση των γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ιταλία.

Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης για τους 134 εκτελεσθέντες στο Καρακόλιθο (25/04/1944)

 Αποφάσισαν λοιπόν ότι η Γερμανία δεν μπορεί να δικαστεί για τα εγκλήματα της  έξω από τα σύνορα της. Όχι στις πατρίδες των χιλιάδων θυμάτων της.

«Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίωννα αναγνωρίσουν την ασυλία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στογερμανικό κράτος», ανακοίνωσε ο δικαστής Χισάσι Οουάντα, κατά την ανάγνωση της απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση στο Μέγαρο της Ειρήνης στη Χάγη.

Και για να έχουμε όλοι μια εικόνα της δικαστικής μάχης που ξεκίνησε το 1995 χωρίς την παραμικρή σύμπραξη και  συνδρομή του ελληνικού Κράτους, το οποίο και τότε και τώρα δουλοπρεπώς εθελοτυφλεί και αποδέχεται το ρόλο του φτωχού συγγενή απέναντι σε μια χώρα που χτίστηκε μετά την παραίτηση των Αμερικανών από τις γερμανικές αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου:

Ο δικαστικός αγώνας ξεκίνησε το 1995 από τον νομικό και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ιωάννη Σταμούλη, ο οποίος κατέθεσε αγωγή με την οποία οι κάτοικοι ζητούσαν αποζημιώσεις ύψους 60 εκατ. ευρώ για ηθική ικανοποίηση για τις θηριωδίες στο Δίστομο. Το 1997 εκδίδεται η υπ’ αριθ 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαιώνει τους Διστομίτες και επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη.
Το 2000 το γερμανικό δημόσιο ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν. Εκδίδεται έτσι, η υπ΄ αριθ. 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως του γερμανικού δημοσίου. Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που διά της ως άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι ο Ιωάννης Σταμούλης προχωρά σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή (το 2002). Η ανακοπή γίνεται δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο (σιχαμένοι υπόδουλοι δικαστές) και ως εκ τούτου οι Διστομίτες δεν μπορούν να εισπράξουν τα χρήματά τους.
Το 2004 ο Ι. Σταμούλης επικαλείται τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος- μέλος της Ε.Ε.

Επιλέγει την Ιταλία προκειμένου να κινήσει αυτή τη διαδικασία και το Νοέμβριο του 2008 (μετά από τετράχρονο αγώνα και στην Ιταλία) κηρύσσεται εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην ευρωπαϊκή αυτή χώρα.
Η Γερμανία προσφεύγει στη Χάγη θέτοντας το ερώτημα, κατά πόσον η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας στους κατοίκους του Διστόμου το δικαίωμα να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία.

Οι Γερμανοί ζητούν να αναγνωριστεί το προνόμιο της ετεροδικίας σε δίκες που αφορούν αποζημιώσεις σε θύματα των ναζιστικών θηριωδιών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο… και οι δικαστές στη Χάγη σηκώνουν το χέρι και φωνάζουν heil hitler!

Neofinetia falcata Shojou

Για πολλοστή φορά δεν άντεξα και δεν υπάκουσα στον κανόνα «όχι αγορές μέσα στο ψύχος»
Αλλά πώς να αντισταθεί κάποιος όταν πρόκειται για μια neofinetia falcata shojou;
Αυτό το τόσο λεπτεπίλεπτο είδος ορχιδέας, έχει λάμψει στην Ιαπωνία όπου πολλοί τις συλλέγουν ενώ και το κόστος αγοράς τους είναι πιο υψηλό από τα υπόλοιπα είδη.
Ανήκουν στην οικογένεια Vandanaceous με καταγωγή την Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα κυρίως. Τους αρέσει το ζεστό περιβάλλον και ανθίζουν με λευκά και υποκίτρινα ως απαλό πράσινο άνθη στις αρχές του καλοκαιριού. 

http://www.slippertalk.com/forum/

Οι Ιάπωνες τις καλλιεργούν σε περίτεχνα πορσελάνινα και κεραμικά γλαστράκια δημιουργώντας έργα τέχνης!
Οι κηπουροί της επαρχίας Somei της Ιαπωνίας, γνωστοί για το ότι τελειοποίησαν την καλλιέργεια της κερασιάς και των χρυσανθέμων, ξεκίνησαν την συλλογή τους από το 1660. Τους αρέσει ο ήλιος το χειμώνα και η σκιά το καλοκαίρι, καθώς και στη φύση βρίσκονται πάνω σε φυλλοβόλα δέντρα. Τα άνθη τους είναι αρωματικά ενώ το φύλλωμα τους, διαφοροποιείται χρωματικά. Είναι επίφυτα και το μέγεθος τους τις κατατάσσει στις μινιατούρες, ενώ στη φύση βρίσκεται σε συστάδες, γεγονός που σημαίνει ότι δεν πεθαίνουν τα παλαιότερα μέρη του φυτού. Καλλιεργούνται σε φελλό με σφάγνο (moss) αρκεί να αερίζονται καλά οι ρίζες τους για να μην σαπίσουν.
Αξίζουν και με το παραπάνω μια θέση στο σπίτι μας και φροντίδα!

Και ξανά shopping therapy

phal. tetraspis

Εδώ και τρία χρόνια που ασχολούμαι με τα φυτά και κυρίως με τις ορχιδέες, προσπαθούν όλοι να με πείσουν να μην κάνω αγορές από το εξωτερικό μες το χειμώνα καθώς είναι πολύ πιθανόν να φτάσουν παγωμένα. Παρόλα αυτά μέσα στις γιορτές δεν άντεξα και έκανα shopping therapy. Αποτέλεσμα; Να πάρω ορχιδέες συνολικά, οι οποίες έφτασαν χτες στα ΕΛΤΑ και έτρεξα να τις παραλάβω! Από χτες λοιπόν ως και σήμερα, πριν από λίγο μάλιστα τις τακτοποιούσα και τις έβαζα στην τελική τους θέση.

den. stratiotes

Phal. bellina var. caerulea

Ένα dendrobium Stratiotes, μια phalaenopsis Bellina var. caerulea και μια phalaenopsis Tetraspis δέθηκαν σε ένα μικρό ξύλο που έχω καθώς και τα τρία φυτά είναι επίφυτα (όπως οι περισσότερες ορχιδέες) μινιατούρες και θέλουν πλήρη σκιά και ζέστη, με θερμοκρασία κατά τη διάρκεια του χειμώνα 19-24ο C και το καλοκαίρι 24-29o C. Αν και το den. stratiotes δεν είναι αρωματικό, οι δύο phal.είναι και ανυπομονώ να ανθίσουν πάνω στο ξύλο!

dendrobium spectabile

Angraecum Eichlerianum

Επιπλέον ένα dendrobium spectabile και ένα  angraecum eichlerianum  τα έβαλα σε λέκκα (διογκωμένη άργιλο - lecca), ένα υλικό που χρησιμοποιείται σε ημι-υδροπονικά συστήματα καλλιέργειας. Έτσι, αφού μια γνωστή πρώτη το χρησιμοποίησε με επιτυχία είπα και εγώ να προσπαθήσω με αυτές τις δύο ορχιδέες. Πήρα, λοιπόν, δύο πλαστικά ποτήρια (διάφανα για να φαίνονται οι ρίζες και το νερό στο δοχείο,  άνοιξα δύο τρύπες στα πλαϊνά σε ύψος 5 εκατοστά από το κάτω μέρος του ποτηριού και το γέμισα με λέκκα. Ακούμπησα το φυτό πάνω, αφού πρώτα είχα πλύνει πολύ καλά τις ρίζες από το προηγούμενο υπόστρωμα και συμπλήρωσα με λέκκα. Το πότισα καλά και έτοιμο! Όπως θα δει κάποιος και στις φωτογραφίες, στο ποτήρι κάτω από την τρύπα που άνοιξα το νερό παραμένει με αποτέλεσμα να λειτουργεί σαν ρεζερβουάρ και να τροφοδοτεί τη λέκκα με νερό και το φυτό με υγρασία. Έτσι οι ρίζες του φυτού θα απορροφούν από τη λέκκα όση υγρασία χρειάζονται χωρίς κίνδυνο σαπίσματος, αρκεί να μην ακουμπούν απευθείας οι ρίζες στο ρεζερβουάρ με το νερό. Σταδιακά, οι ρίζες θα αναπτυχθούν μέσα στο ποτήρι και δεν αποκλείεται να φτάσουν ως το νερό, αλλά και τότε το φυτό δεν θα έχει πρόβλημα.
Αυτό που είναι σημαντικό σε αυτή την προσπάθεια είναι να καθαρίζουμε καλά τις ρίζες πριν βάλουμε το φυτό στη λέκκα γιατί αν υπάρξουν υπολείμματα, θα σαπίσουν και θα χαλάσουν τις ρίζες. Επιπλέον καλό είναι να μην κάνουμε πολύ χαμηλά τις τρύπες γιατί το ρεζερβουάρ θα κρατά λίγο νερό με αποτέλεσμα το καλοκαίρι να πρέπει διαρκώς να το γεμίζουμε. Ανά διαστήματα καλό είναι κλείνοντας τις τρύπες με τα δάχτυλα μας, να γεμίζουμε πλήρως το δοχείο και μετά να αφήσουμε το νερό να τρέξει από τις τρύπες για να παρασύρει τα άλατα που ως τότε έχουν κάτσει στη λέκκα. Με τον ίδιο τρόπο κάνουμε και την λίπανση των ορχιδεών (προσωπικά χρησιμοποιώ υδατοδιαλυτό λίπασμα της Miller και με βολεύει πολύ). Είναι πολύ σημαντικό όμως να μεταφέρουμε μια ορχιδέα σε λέκκα και ημι-υδροπονικό σύστημα όταν το φυτό θα αναπτύσσει τις ρίζες του, καθώς αν το κάνουμε σε άλλη εποχή που το φυτό δεν ανανεώνει το ριζικό του σύστημα, ο κίνδυνος να χαλάσει είναι μεγάλος. Μέσα στη λέκκα το φυτό θα προσαρμόσει τις ρίζες του στη νέα παροχή υγρασίας, με αποτέλεσμα όσες δεν είναι εντελώς υγιείς να σαπίσουν. Αν λοιπόν το φυτό μας, σαπίσει τις ρίζες του μέχρι να προσαρμοστεί και δεν αναπτύξει νέες λόγω εποχής, τότε μπορεί να αποδημήσει εις Κύριον!

Τις υπόλοιπες ορχιδέες που θα βάλω στη λέκκα θα τις βάλω την άνοιξη, για να αποφύγω τυχόν προβλήματα!

Κρύο... καιρός για δύο;

http://kalliergo.gr

http://www.plantanswers.com

Επειδή όπως φαίνεται το κρύο θα κρατήσει ως το τέλος της βδομάδας, οπότε και θα αρχίσουν οι βροχοπτώσεις, καλό θα ήταν να λάβουμε κάποια μέτρα προστασίας για τα φυτά μας. Όσοι από εμάς ασχολούμαστε με ορχιδέες  πρέπει να τις μεταφέρουμε άμεσα σε κλειστό χώρο με θερμοκρασίες το κατώτερο 7ο C. Οι μόνες που δείχνουν να απολαμβάνουν το κρύο είναι αυτές του γένους dendrobium, αλλά και σε αυτές δεν ποτίζουμε τις μέρες με παγετό μιας και το νερό θα παγώσει τις ρίζες τους καίγοντας στο τέλος το φυτό.
Παράλληλα, μεταφέρουμε σε πιο απάνεμο και προστατευμένο μέρος στη βεράντα μας, όσα φυτά δεν μπορούμε να βάλουμε σε κλειστό χώρο λόγω όγκου. Σε αυτή την περίπτωση για τα θαμνώδη και μικρά μπορούμε να προμηθευτούμε χοντρό νάυλον σαν αυτό που χρησιμοποιούν στα θερμοκήπια από ένα κατάστημα σιδερικών, χρωμάτων, εργαλείων κ.λ.π. και να καλύψουμε τα φυτά. Ωστόσο είναι σημαντικό το νάυλον να μην ακουμπά στα φύλλα και κλαδιά των φυτών καθώς υπάρχει αυξημένος ο κίνδυνος να καούν από τον παγετό ή το χιόνι που θα βαρύνει το νάυλον.

Πολύ βοηθητικό είναι να βάλουμε και πάνω στο χώμα τους τσαλακωμένες εφημερίδες ή ροκανίδια προκειμένου να προστατεύσουμε όσο δυνατόν τις ρίζες των φυτών διατηρώντας τη θερμοκρασία του χώματος της γλάστρας.

http://www.rhs.org.uk/Gardening/News/

Αν τώρα έχουμε κάποιο φυτό εξαιρετικά ευαίσθητο στο κρύο, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να το βάλουμε με τη γλάστρα του σε ένα μεγάλο κασπώ και στο διάκενο μεταξύ γλάστρας και κασπώ να βάλουμε πολλές εφημερίδες, οι οποίες λειτουργώντας θερμομονωτικά θα δεσμεύουν την θερμότητα της γλάστρας και θα προστατεύουν από τον πάγο.

Είναι πολύ σημαντικό για τις περιοχές που πιάνουν πάγο ή χιονίζει, το χιόνι να μην ακουμπήσει το φυτό καθώς θα του προκαλέσει εγκαύματα. Γι’ αυτό όσοι μπορείτε, κατεβάστε και τις τέντες σας!
Εννοείται βέβαια, ότι δεν ποτίζουμε το φυτό ούτε το ψεκάζουμε όσο είναι έξω και έχει πολικές θερμοκρασίες καθώς το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να του προκαλέσουμε εγκαύματα ή κάψιμο ριζών!
Με λίγη προσοχή τα φυτά μας θα βγάλουν το χειμώνα χωρίς απώλειες!

Schlumbergera spp.

Καλή Χρονιά σας είπα; Όχι ε;
Άντε, Καλή Χρονιά να έχουμε με υγεία και πολλές πολλές ανθοφορίες!!!
Όπως λένε και στην ειδήσεις… μπήκαμε στο ψυγείο με θερμοκρασία ως και -23 βαθμούς. Και ειδικά για την Ελλάδα, αυτό δεν είναι και το πιο φυσιολογικό αλλά άργησε που άργησε ο χειμώνας φέτος, ας μην κάνουμε και εμείς νάζια. Άλλωστε πώς θα πάμε για σκι στα Καλάβρυτα ή για σαββατοκύριακα στην Αράχωβα;
Με το κρύο λοιπόν αυτές τις μέρες, δεν έχω την παραμικρή διάθεση να βγω στη βεράντα να δω τι κάνουν τα φυτά. Δεν λέμε να τα ποτίσω εκτός αν θέλω να τα κάνω παγωτό. Παρόλα αυτά το Σάββατο κατάφερα να με πείσω –μιας και είχε ηλιοφάνεια- να βγω να δω σε τι κατάσταση είναι. Εφόσον άργησαν να πιάσουν τα κρύα όμως, οι πλουμέριες και τα adenium δεν έχουν ρίξει τα φύλλα τους και φοβάμαι ότι ένα σοκ θα το πάθουν. Από την άλλη και τα παχύφυτα έμειναν έξω φέτος, γιατί ή εγώ ή αυτά μέσα στο σπίτι… πλέον δεν χωράμε όλοι μαζι! Και εκεί που ετοιμάζομαι να μπω μέσα βλέπω την magnolia susan να έχει γεμίσει ματάκια έτοιμα να σκάσουν και να γεμίσουν το δεντράκι με υπέροχα ροζ άνθη το Φλεβάρη αλλά και τα γλαστράκια με τις Schlumbergera (αλλιώς κάκτος των Χριστουγέννων ή Υπομονή) δίνουν ρεσιτάλ.

Από την πρώτη του ανθοφορία στα τέλη Δεκέμβρη

Έχουν γεμίσει λευκά και ροζ μπουμπούκια και ανθίζουν ασταμάτητα αυτόν το μήνα. Άλλωστε ευνοούνται από τις κρύες θερμοκρασίες, αρκεί να μην έχει πολλές βροχές και σαπίσουν. Μην ξεχνάμε ότι σαν παχύφυτα, είναι εύκολο αν δεν τις προσέξουμε στο πότισμα να σαπίσουν. Κατά τ’ άλλα όμως είναι εύκολα φυτά που τους αρέσει το κρύο και ο ήλιος, ενώ το μειονέκτημα τους είναι ότι τους έχουν αδυναμία τα Κοκκοειδή / Diaspididae Homoptera, τα οποία έχουν χαρακτηριστική όψη καθώς τα ενήλικα άτομα του εντόμου περιβάλλονται από ένα ασπίδιο λευκό ή υποκίτρινο. Προσβάλλουν τα φύλλα του φυτού προκαλώντας ξήρανση και τελικά πτώση του. Η αντιμετώπιση του ειδικά σε μεγάλους πληθυσμούς απαιτεί ψεκασμούς με εντομοκτόνα επαφής ή στομάχου (όπως πχ κάποιο με τη δραστική ουσία Chlorpyrifos).
Και αν σας κοπεί κανένα φυλλαράκι, μην το πετάξετε! Μπορείτε να το βάλετε στο χώμα ή σε νερό και να το αφήσετε να ριζώσει, είναι ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος να πολλαπλασιάσετε αυτό το τόσο όμορφο φυτό!