Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

2 χρόνια μετά

Μετά από 2 χρόνια ραθυμίας και μη ενασχόλησης... και αφού τα φυτάκια μου κάπως κατάφεραν και επιβίωσαν τhς δικής μου αδιαφορίας....
Πριν λίγο καιρό χάσαμε ξαφνικά και άδικα μια αγαπημένη φίλη, που είχε τεράστια ποικιλία ορχιδεών. Αναγκαστικά αυτά τα φυτά μοιράστηκαν, ώστε να μην ξεραθούν. Έτσι, λοιπόν, κάποια ήρθαν και στα χέρια μου και ξεκίνησε η ανθοφορία τους (η Φύση άλλωστε συνεχίζει τον κύκλο της αδιάκοπα)

2 months ago, a dear and beloved friend of mine, passed away so suddenly.... some of her orchids came to me and their inflorescence keeps reminding of her!
Phalaenopsis Cornu Cervi 

some infos by IOSPE PHOTOS: 
Flower Size 1 to 2" [3 to 5 cm]
Found in India, Myanamar, Thailand, Laos, Vietnam, Nicobar Islands, Malaysia, Java, Borneo, Sumatra, and the Philippines as a small sized, hot to warm growing epiphyte or lithophyte of exposed lowland locations on stunted vegetation in fairly exposed areas or in dense riverine or lowland forests with heavy dews high up in the canopy at elevations of 200 to 1000 meters with a distinct dry spell in winter, with a short stem enveloped by imbricating leaf bases carrying fleshy, oblong-ligulate to oblong-oblanceolate, obtuse leaves that blooms on a lateral, 4 to 18" [9 to 42 cm] long, rachis branched and flattened, racemose or paniculate, many [7 to 12] flowered inflorescence with small bracts arranged in two rows, and having fragrant, long-lasting, fleshy flowers it can bloom at any time of year but especially from spring till autumn. The flattened, flexuous, winged inflorescence with ovate cucullate bracts has sequential flowers that can reappear at a later time, so, keep the inflorescence as long as it is green. This species can be mounted or potted with coarse free draining medium with semi-shade, high humidity, and hot to cool temperatures.
Ενδημικό φυτό στην Ινδία, Μιανμάρ, Ταϋλάνδη, Λάος, Βιετνάμ κλπ, μινιατούρα εναέρια ή λιθοφυτική που προτιμά τα ζεστά και με υγρασία περιβάλλοντα, ενώ τον χειμώνα στις χώρες που φύεται αποζητά πιο ξηρά κλίματα. Η ιδιαιτερότητα του ανθοφόρου της έγκειται στο ότι είναι πλατύ και όχι όπως συνήθως στις phalaenopsis κυλινδρικό, από το οποίο τα άνθη διαδέχονται το ένα το άλλο. Η ανθοφορία διαρκεί μεγάλα χρονικά διαστήματα ενώ τα άνθη έχουν και ένα ελαφρύ, δροσερό άρωμα. Η συγκεκριμένη έχει πρασινοκίτρινα πέταλα με στίγματα καφέ/κόκκινου χρώματος. 

Επόμενη ανθοφορία ήταν για την Ηοya publicalix Silver Pink. Πρώτη της ανθοφορία φέτος, ενώ την είχα ήδη 5 χρόνια από μικρό μόσχευμα. Την έχω φυτεμένη μαζί με μια ακόμα h. publicalix που δεν έχει ανθίσει μπας και καταλάβω ποια είναι, σε κρεμαστή γλάστρα. Δεν της αρέσει ιδιαίτερα, αλλά προσαρμόστηκε. Γενικά ως παχύφυτο δεν χρείαζεται συχνό και επίμονο πότισμα, δεν της αρέσουν οι μεταφυτεύσεις ενώ κατά βάση αναρριχάται. Επίσης καλό είναι να αποφεύγονται οι θέσεις που τις χτυπάει ο μεσημεριάτικος ήλιος καθώς κινδυνεύουν με εγκαύματα τα φυτά αυτά. 

Τέλος, για σήμερα ακολουθεί η Stapelia Grandiflora.... τριχωτή και με άθλια μυρωδιά, αλλά τόσο ιδιαίτερο και όμορφο φυτό. Ανήκει στην κατηγορία των κάκτων, οπότε δεν θέλει συχνό πότισμα καθώς κινδυνεύει να σαπίσει. Τα άνθη της έχουν την μυρωδιά ζώου σε αποσύνθεση καθώς προσελκύει μύγες ως επικονιαστές. Δεν ενδείκνυται να την μυρίσει κάποιος, αλλά η περιέργεια είναι άτιμο πράγμα.... Της αρέσει και απολαμβάνει να βρίσκεται για ώρες στον ήλιο (οπότε και γίνεται πιο έντονη η μυρωδιά των άνθεων).

Ελπίζω να μην κάνω ξανά 2 χρόνια να ανεβάσω φωτογραφίες.... γιατί μαζεύτηκαν μπόλικες!

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ακρίδες παντού

Πραγματικά δεν ξέρω τι γίνεται φέτος, αλλά αυτό το χαμό με τα έντομα δεν τον έχω ξαναζήσει. Όλο το καλοκαίρι, να με κυνηγούν τζιτζίκια και ακρίδες.... να κάθομαι ήσυχα ήσυχα και να ακούω ένα γκντουπ από κάποιο έντομο αποπροσανατολισμένο να εμφανίζεται με ανώμαλη προσγείωση στη βεράντα...
Αποτέλεσμα; Εγώ να τσιρίζω και τα φυτά μου να υποφέρουν. Άλλα, όπως οι τριανταφυλλιές και τα λάχανα να γίνονται κυριολεκτικά βορά στις ακρίδες, οι οποίες άραζαν, έτρωγαν και λιάζονταν και άλλα να διψούν για νερό και λίπασμα επειδή απλά έτρεμα να βγω να τα ποτίσω. Έκανα απλά πώς δεν τα έβλεπα, πλήρης τύψεων βέβαια! Έκανα και την πολυάσχολη με τη μικρή Celine μου. Γενικά έβρισκα δικαιολογίες. 
Τα μόνα φυτά που πλησίαζα ήταν οι ορχιδέες μου, γιατί διαπίστωσα ότι δεν πήγαιναν εκεί οι ακρίδες. Οποτε αυτές και ποτίζονταν και λίπασμα έτρωγαν, και γενικότερα τις πρόσεχα. Και είχα και ανθοφορίες που με χαροποίησαν αρκετά. Μετά από 3 χρόνια που το έχω, και μάλιστα μέσα σε σφάγνο, άνθισε το dendrobium jenkinsii με τα μικρά του, κατακίτρινα ανθάκια! Άρωμα δεν πρόσεξα να έχει, αλλά η χαρά μου δεν λέγεται.... 
Σιγά σιγά άνθισαν και τα liliums και οι άλλες μου ορχιδέες όπως phaleanopsis noid, αλλά και άλλο dendrobium berry oda που το περίμενα 2 χρόνων.

(ναι το ξέρω, είναι πανέμορφο)
Στο μεταξύ φύτεψα και κανένα ζαρζαβατικό να έχω να ασχολούμαι, και το έριξα κυρίως στις ντομάτες επιλέγοντας ποικιλίες όπως: tomato yellow pear shaped, thessaloniki, sub-arctic plenty, principe borghese, brandywine black και μπατάλα, ενώ από πιπεριές επέλεξα τις quadrato d'asti giallo και habanero orange... Δεν πιστεύω βέβαια να περιμένετε καμιά σοβαρή παραγωγή, λίγα πράγματα μιας και δεν ραντίστηκαν ή λιπάνθηκαν ποτέ αλλά νοστιμότατα... για παράδειγμα: 
Ωστόσο, το καλοκαίρι ήρθε στο τέλος του με ανέμους εκεί που έμενα και αποτέλεσμα αυτών των καιρικών συνθηκών ήταν να πέσουν ουκ ολίγες φορές οι γλάστρες με τις ορχιδέες μου.... Δυστυχώς κάποια δεν άντεξε τις αναταράξεις και έτσι αποκολλήθηκε το φυτό από τις ρίζες του. Και μάλλον βγήκε στον αεροδιάδρομο ώστε να αποδημήσει εις Κύριον. Ο λόγος για το paphiopedilum concolor: 
 που από ό,τι φαίνεται είναι η τελευταία φωτογραφία του ανθισμένο (κλαψ).
Καλό μας χειμώνα λοιπόν!!!