Guzmania vs Vriesea

Καθώς ο χειμώνας επιμένει σε όλη την Ευρώπη με αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, είπα να «το ρίξω λίγο έξω» και αγόρασα δύο ακόμα φυτά. Μια guzmania και μια vriesea. Και τα δύο είναι επίφυτα της οικογένειας των Bromeliaceae, πράγμα που σημαίνει ότι το κλασικό χώμα θα τα σκότωνε καθώς στη φύση συναντώνται να αγκριστρώνουν με τις ρίζες τους κλαδιά και κορμούς. Οπότε και αυτά όπως και οι ορχιδέες, θέλουν ειδικό μείγμα στις ρίζες που να αποτελείται από τύρφη και φλοιό πεύκου. Σε ύψος φτάνουν συνήθως τα 20-30 εκατοστά και με γρήγορους μάλιστα ρυθμούς.

Η guzmania είναι συνηθέστερο να βρεθεί σε πορτοκαλί-κόκκινο χρώμα ανθοφόρου με κίτρινα άνθη γι’αυτό και εγώ μόλις βρήκα αυτή με το ροζ ανθοφόρο (ναι δεν είναι το άνθος της αυτό) την αγόρασα κατευθείαν. Είναι που μου αρέσει ο συνδυασμός πράσινου – ροζ!

guzmania sp.

Σαν φυτό πέρα από το συγκεκριμένο υπόστρωμα, θέλει να βρίσκεται σε ημισκιά, δηλαδή να μην την χτυπάει απευθείας ο ήλιος και την καίει αλλά να είναι σε αρκετά φωτεινό σημείο. Επίσης θέλει να υπάρχει καλή κυκλοφορία αέρα και να ποτίζεται με μέτρο για να μην σαπίσει. Επειδή όπως αναφέρθηκε είναι επίφυτο, στη φύση λαμβάνει τις απαραίτητες θρεπτικές για την ανάπτυξη της ουσίες και από τις ρίζες της και από τα φύλλα της, οπότε όταν ποτίζεται καλό είναι να ρίχνουμε το νερό μέσα στον ρόδακα των φύλλων. Αν όμως κάνει κρύο και παγετό όπως αυτές τις μέρες καλό είναι να είναι ελαφρά χλιαρό το νερό για να μην το παγώσουμε το φυτό. Εννοείται βέβαια πως σε τέτοιες θερμοκρασίες και συγκεκριμένα κάτω από 7^ο βαθμούς Κελσίου δεν την αφήνουμε έξω γιατί είναι βέβαιο ότι θα καεί από το κρύο. Σαν λίπασμα μπορούμε να της δίνουμε ανά 15 ημέρες το ίδιο που χρησιμοποιούμε για τις ορχιδέες, προσωπικά έχω της Miller.

vriesea sp.

Από την άλλη η vriesea είναι πιο ιδιαίτερη στους κόκκινο – κίτρινους χρωματισμούς μιας και τα ανθοφόρα της μοιάζουν να «φλέγονται» με μικρά κάπως αδιάφορα αισθητικά ανθάκια να ξεπροβάλλουν από το πλάι. Και αυτή έχει τις ίδιες ανάγκες με την guzmania και δεν θέλει απευθείας έκθεση στον ήλιο. Επιπλέον ποτίζεται με τον ίδιο τρόπο και δεν θέλει σε καμιά περίπτωση τις παγερές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών. Οπότε μια θέση κοντά σε ανατολική μπαλκονόπορτα πίσω από κουρτίνα θα της άρεσε ιδιαιτέρως.

Και στα δύο είδη,  η ανθοφορία τους είναι επαναλαμβανόμενη κυρίως προς τα τέλη του χειμώνα αρκεί να έχουν τις κατάλληλες συνθήκες φροντίδας και ένα λίπασμα που να το ευνοεί. Αν θέλουμε να τα πολλαπλασιάσουμε, τότε περιμένουμε μετά την ανθοφορία και αφού ξεραθεί το ανθοφόρο τους και το κόψουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη βάση. Σε εκείνη τη φάση το φυτό πετά πλαϊνά παράφυτα, τα οποία με διαίρεση μπορούμε να αποσπάσουμε. Σπανιότερα δε πολλαπλασιάζονται και με σπόρους.